“Czarne dziury” to jedna z sześciu pozycji popularnonaukowych napisanych przez wybitnego człowieka, jakim jest Stephen Hawking. To dwa eseje, które są zapisem, wykładów wygłoszonych przez Stevena Hawkinga w BBC na początku 2016 roku. Stephen Hawking urodził się 8 stycznia 1942 roku w Oksfordzie w Anglii. Twórca teorii Hawkinga opublikowanej w 1974 roku, z której wynika, że czarne dziury mogłyby emitować promieniowanie. Autor książek naukowych, takich jak: “Moja krótka historia” (2014), “Natura czasu i przestrzeni” (1998), “Przyszłość czasoprzestrzeni” (2002), “Wszechświat w skorupce orzecha” (2004) oraz kilku książek skierowanych do młodzieży pod tytułem: “Jerzy i poszukiwanie kosmicznego skarbu” (2009), “Jerzy i tajny klucz do Wszechświata” (2008), “Jerzy i Wielki Wybuch” (2012).

Czy czarna dziura jest w stanie przenieść nas do innego świata? To i wiele innych zagadnień wyjaśnia nam Stephen Hawking w swojej książce pod tytułem “Czarne dziury”.

To najnowsza próba poradzenia sobie z paradoksem czarnych dziur. Problemem, za który jest odpowiedzialny sam Hawking. O co chodzi? Autor od dziesięcioleci fascynuje się zagadką czarnych dziur. Uważa, że jeśli uda się nam zrozumieć wyzwania, jakie stanowią one dla samej natury przestrzeni i czasu, będziemy gotowi odszyfrować najgłębsze sekrety wszechświata. W swojej książce z godną naukową żarliwością dokonuje podsumowania dotychczasowej wiedzy na temat czarnych dziur, zadaje pytania i snuje hipotetyczne rozważania na temat funkcjonowania tego kosmicznego fenomenu. Autor posiada naturalny dar nauczania, a dzięki jego humorowi i zdolności do zilustrowania złożonych problemów fizyki za pomocą analogii z codziennego życia fenomen czarnych dziur staje się zrozumiały dla każdego człowieka. Szkicuje nam historię badań nad obiektami kosmicznymi, prezentuje wiedzę na ich temat. Zadaje pytania, na które odpowiedzieć przyjdzie pokoleniom jego następców. Wiele z jego obliczeń zostało udowodnione w badaniach empirycznych, inne wciąż czekają na potwierdzenie, a czasem nawet… na zaprzeczenie. Jak na przykład przekonanie o tym, że z czarnej dziury nic się nie wydostaje. Autor uważa, że wpadając do czarnej dziury, można się z niej wyłonić – w tym, albo w innym wszechświecie. Oczywiście teoretycznie, ale to twierdzenie niesie dla nas wielką pociechę, bo – cytując Stephena Hawkinga:

„Jeżeli czujesz, że jesteś w czarnej dziurze, nie poddawaj się – zawsze jest jakieś wyjście!”

Agnieszka Bykowska